سیمای فرزانگان گلپایگان (12)

                                                                                             سعید نخعی گلپایگانی

مرحوم آخوند ملا محمد جواد نخعی گلپایگانی رحمة الله علیه                

آخوندملامحمد جواد نخعی فرزند مرحوم آخوند ملامحمدرضا ووالد بزرگوارمرحوم آیة الله

حاج میرزاهدایة الله وحید گلپایگانی ، که به زهد وقناعت وسادگی مشهورومعروف بوده است.

وی که فاقدهرگونه منال دنیوی وبهره های مادی بود زندگی خودرا درکمال مشقت وسختی

می گذراند وهیچ گونه توجهی به امتیازات شخصی وبهره های دنیوی نداشت وبه آن ها

اعتنا نمی نمود،ازجهت مظاهرزندگی درکمال سادگی وازجهت خُلق وخُو درنهایت تواضع

وسلامت وازلحاظ اجتماعی ومردمی درغایت مهربانی بود،درزندگی صابروشکیبا وحلیم

وبردباربود،گوشه گیری راتاحدی که به انجام وظائف شرعی ومردمی اش لطمه نمی زد

می پسندید ودخالت دراموری که درآن روزگارلاطائل وبی ثمربودوازحد وظیفه یک نفر

روحانی پاکدامن ووارسته وبی توقع خارج بود پرهیزداشت،کمترسخن می گفت وهنگامی

که لب به سخن می گشودجزپندواندرز وارشاد وراهنمایی چیزی نمی گفت،جزبرای ادای

فرائض وجماعت واجابت دعوت مؤمنین واحیاناًاصلاح ذات البین قدم ازخانه بیرون نمی نهاد

وجزبرای خاطرخدا وبه نیت خدمت به خلق دست به کاری نمی زد،هرگزباری ازخودبه پشت

کسی نمی نهاد ومنتی ازغیربردوش نمی کشید،کارهایی که انجام آن عادتاً ازوظائف ایشان

بودخودانجام می دادوبه آرامش وسکون وحلم وشکیبایی وعزت نفس وعفت کلام چنان

آراسته بودکه سرمشق کاملی برای عامه ونمونه مورداعجاب وجالبی برای خواص از

مردم به شمار می رفت.

آخوندملامحمدجواد ازاصحاب وشاگردان مرحوم آخوند ملامحمدکاظم خراسانی و

آقا سید محمد کاظم طباطبایی یزدی به شمارمی آمده وبا مرحوم آقا سیدابوالحسن اصفهانی

وآقا میرزامحمدحسین نائینی وحاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی اعلی الله مقامهم که از

مراجع بزرگ به شمار می آمدند معاصرومعاشربوده وبه خصوص بامرحوم

آقاسیدابوالحسن اصفهانی وحاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی دوستی خاصی

داشت وتا پایان عمراین رابطه بین ایشان برقراربوده است.

ایشان به رغم علاقه شدیدی که به مطالعه وبحث وفحص علمی داشته وبیشتراوقات

به آن مشغول بوده است ولی به تالیف وتصنیف رغبتی نداشته از این رو آثارقابل

توجهی ازاوباقی نمانده است.

آخوندملامحمدجواد پس ازبرادرش آخوندملازین العابدین درگوگد به مسند افتاء

وترویج احکام شرع وانجام اموردینی ورفع نیازمندی های معنوی مردم نشسته

درکمال زهدووارستگی وقناعت به انجام وظیفه مشغول بود تاسرانجام پس

ازتحمل سختی های فراوان ورنج های روحی وجسمی توان فرسا دراواسط

سال 1350هجری قمری دارفانی راوداع گفته وبه جواررحمت حق پیوست

ودرمقبره جد سوم خودمرحوم آخوند ملاعبدالله ودرکناربرادربزرگ خود

مرحوم آخوندملامحمدتقی(حاج آخوند)واقع درقبرستان قدیمی شهرگوگد

به خاک سپرده شد[1].